In bezit van de kunstenaar

Materiaal: Mahoniehout, gegoten tin, schuimrubbervulling, antieke stof ( oud en vergaan ).

Afmeting: 80 cm bij 80 cm

In dit beeld heb ik het verlangen en de mogelijkheid willen uitbeelden, om dierbaren herinneringen, die een grote waardevolle schat zijn, te inventariseren. Je ziet hier een synergie van verschillende gebruiksvoorwerpen die hier toch, niet als de som der delen, maar als èèn voorwerp, gebroken en verslagen achterblijft. Een pikhaak, een meubelstuk, en een wandelstok met zijn verzameling aan souvenirplaatjes.

Elke herinnering is een wegdrijvend bootje geworden, onmogelijk om zomaar weer naar je toe te halen, zoals je een pikhaak gebruikt om een boot die wegdrijft weer naar je toe te trekken. Maar met de tijd worden herinneringen toch van steeds meer gewicht en lading, daar hoef je helemaal niets voor te doen. Met levensmoed laten we niet los maar ‘geven’ we ‘de woorden en de dingen’ over aan een nieuw leven in een andere tijd en ruimte. In tegenstelling tot het gedachtegoed van Michel Foucault, zeg ik: Alles van waarde is weerloos maar niets gaat verloren. Geen woord, geen goede daad, geen ding, geen dier, geen mens. De vernieuwing van ons denken zal alles herstellen in zijn bestemde plaats.

Geïnspireerd op:

‘Want waar uw schat is, daar zal ook uw hart zijn’.
Mattheus 6:21